‘ಯುವರ್ ಅಟೇಕ್ಷನ್ ಪ್ಲೀಸ್ ಹುಬ್ಬಳ್ಳಿ ಟೂ ಸೋಲಾಪೂರ ಪ್ಯಾಸೆಂಜರ್ ಟ್ರೇನ್ ಅರೈವಲ್” ಗಾನ ಮೊಳಗಿಸುತ್ತಾ ಮೈಕ್ ಎಚ್ಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಬ್ಯಾಗ್ಗಳನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು, ಮಕ್ಕಳ ಕೈ ಹಿಡಿದು, ಜೊತೆ ಬಂದವರಿಗೆ ಗುಡ್ ಬೈ ಹೇಳಿ ಬೋಗಿಯೊಳಗೆ ಕಾಲಿಡುವ ಮಂದಿ ಇರುವೆಗಳು ಸಕ್ಕರೆಗೆ ಮುತ್ತಿಕ್ಕುವಂತೆ ಕಾಣುತ್ತದೆ.
ಕೆಲಸದ ಬೇರೆ ಊರಿಗೆ ತೆರಳುವವರು, ಅಪ್ಪಅಮ್ಮನನ್ನು ಕಾಣಲು ತೆರಳುವವು, ಹೆಂಡತಿಯ ಊರಿಗೆ, ಸ್ನೇಹಿತರ ಮಧುವೆ ಮುಂಜಿಗೆ, ಇಲ್ಲಾ ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನು ಕಡಿದುಕೊಂಡು ಪರವೂರಿನಲ್ಲಿ ನೆಲೆ ಕಾಣಲು, ಹಲವಾರು ಕಾರಣಗಳನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಬಂದ ಪ್ರಯಾಣಿಕರು ಸೀಟು ಹಿಡಿಯುವ ಧಾವಂತದಲ್ಲಿ ಇದ್ದರೆ ಕಂಕಳಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ ಮಗು ಬೆರಗುಗಣ್ಣಿನಿಂದ ಕಿಟಕಿಯತ್ತ ಕಣ್ಣು ಹಾಯಿಸುತ್ತದೆ.
ಜಾತೀಗೀತಿಯ ಬಂಧನವನ್ನು ಕಾಣದ ಏಕೈಕ ಸ್ಥಳವೆಂದರೆ ಅದು ರೈಲು ಬೋಗಿ. ಪಕ್ಕದವನ ಜಾತಿಯನ್ನು ಕೇಳದೆ ಮೈ ಅಂಟಿಸಿಕೊಂಡು ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಡುತ್ತಾ ತಮ್ಮದೆ ಯೋಚನಾ ಲಹರಿಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಸರಿಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.
ಸುತ್ತಲು ಒಮ್ಮೆ ಕಣ್ಣು ಹಾಯಿಸಿದರೆ ಸೂಟುಬೂಟು ಹಾಕಿಕೊಂಡ ಶ್ರೀಮಂತ, ದೊಗಳೆ ಅಂಗಿ ಧರಿಸಿದ ಮದ್ಯಮ ಕುಟುಂಬ ವ್ಯಕ್ತಿ, ಧೊತರಕ್ಕೆ ನೀಲಿಬಳಿದುಕೊಂಡ ಹಳ್ಳಯ ಹಿರಿಯ, ದಾಡಿ ಬಿಟ್ಟ ಮುಲ್ಲಾ, ಆಗ ತಾನೆ ಮಧುವೆಯಾದ ಜೋಡಿಗಳು, ಹಳ್ಳಿ ಹೆಂಗಸರು, ಚಿಕ್ಕಮಕ್ಕಳು, ಅಷ್ಟೆ ಅಲ್ಲದೆ ಬಿಸ್ಕಿಟ್ ಮಾರುವವವರು, ಬಿಕ್ಷುಕರು, ಚಪ್ಪಾಳೆ ತಟ್ಟುವ ಮಂಗಳಮುಖಿಯರು, ತಂದೆತಾಯಿಗಳಿಂದ ದೂರಾಗಿ ಇತರರೆಡೆಗೆ ಹಣದ ಆಸೆಗಾಗಿ ಕೈ ಚಾಚುವ ಮಕ್ಕಳು ಹಲವು ವೈವಿದ್ಯಮಯವಾದ ಜನಾಂಗದ ಪರಿಚಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಜೋಡಿಹಕ್ಕಿಗಳು ಜೀವನದ ಗೂಡುಕಟ್ಟಲು ಕನಸನ್ನು ಹೆಣೆಯುವಲ್ಲಿ ಬ್ಯುಸಿಯಾಗಿರುತ್ತಾರೆ.
ಸೀಟಿಗಾಗಿ ಮೊದ ಮೊದಲು ಜಗಳವಾಡುತ್ತಿದ್ದವರು ಊರು ಸಮೀಪಿಸುತಿಂದ್ದತೆ ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ಅಂಟಿಕೊಂಡು ಕಷ್ಟಸುಖಗಳನ್ನು ಸಮನಾಗಿ ಶೇರ್ ಮಾಡುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಮಗದೊಬ್ಬ ಟವೆಲ್ನ್ನು ಹಾಸಿ ಕಾಲ ಬಳಿ ಯಾವುದೇ ಮುಜುಗರವಿಲ್ಲದೆ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡುತ್ತಾ ಪಯಣಿಸುತ್ತಾನೆ. ಮತ್ತೊಬ್ಬರ ಕಾಲು ಇನ್ನೊಬ್ಬರಿಗೆ ತಲೆದಿಂಬಾಗಿ ಮಾರ್ಪಾಡಾಗುತ್ತದೆ. ಯಾರೋ ಮಾಡಿದ ಕಕ್ಕಸ್ಸಿಗೆ ಮಗದೊಬ್ಬರು ನೀರು ಸುರಿಯುತ್ತಾರೆ. ಅದರ ಒಳಗೆ ಟಿಕೆಟ್ ಇಲ್ಲದೇ ಪಯಣ ಮಾಡಿದರೂ ನಡೆಯುತ್ತೆ ಎನ್ನುವ ಧಿಮಾಕಿನ ಪಯಣಿಗರು ಇರುತ್ತಾರೆ.
ಅಲ್ಲಿ ವಡೆ, ಶೇಂಗಾ ವಠಾಟಿ ಬರ್ಜರಿಯಾಗಿ ವ್ಯಾಪಾರ ಕುದುರಿಸುತ್ತವೆ. ಪ್ರತಿಸ್ಟಾಪ್ಗೂ ಹೊಸ ಬಗೆಯ ಜನರು ಹತ್ತುತ್ತಾರೆ. ಇಳಿಯುತ್ತಾರೆ. ಕ್ರಾಸಿಂಗ್ನ ವೇಳೆಯಲ್ಲಿ ಟೀ ಗುಟುಕರಿಸಿ ಬಾಗಿಲ ಬಳಿ ಜೋತು ಬಿದ್ದು, ಕಿಟಕಿಯೊಳಗೆ ಮೂತಿ ತುರುಕಿಸಿ ಎದರು ಬರುವ ಟ್ರೇನ್ಗಾಗಿ ಕಾತರಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಕಾಮೆಂಟ್ಗಳು
ಕಾಮೆಂಟ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ